Ervaring in de praktijk 1

Meeloop dag bij de Zorggroep, 16 mei 2014 van 9:30 uur tot 15:00 uur.

Doelgroep: ouderen die niet meer in staat zijn om zelfstandig te wonen (zelfstandigheid verschilt per cliënt, ze doen zoveel mogelijk zelf maar zij krijgen hulp waar dit nodig is).

Vandaag gaat onze groep (Angelica, Elize, Kim en Judith) een dagje mee helpen (als vrijwilligers) bij het Amalia feest van 9:30 uur tot 15:00 uur). Door een dagje mee te lopen kunnen wij erg goed in contact komen met onze doelgroep ouderen om zo een beter beeld te krijgen van hoe hun leven wordt vorm gegeven.

Hier moeten wij wel bij vermelden dat wij vandaag helaas maar met een klein deel van onze doelgroep te maken zullen krijgen. Onze doelgroep is ouderen (65+), en hier horen dus ook zelfstandig wonend ouderen bij! Vandaag zullen wij alleen in contact komen met ouderen die niet meer in staat zijn tot het zelfstandig wonen.

Om 9:30 hebben wij ons gemeld bij Rian, zij is verantwoordelijk voor alle vrijwilligers binnen de twee zorglocaties. Hier hebben wij te horen gekregen wat er vandaag op de planning stond en wat onze taken zouden zijn, de planning zag er als volgt uit.
Van 10:00 uur tot 11:00 uur was er een Heilig Mis.
Van 12:00 uur tot 13:30 uur was er een feest maal.
Van 14:30 uur tot 16:00 uur was het Amalia feest.

Om 9:45, toen de planning duidelijk was voor ons, zijn Kim en Angelica de zorg mee gaan helpen met het halen van de bewoners voor de Heilige Mis. Ondertussen zijn Judith en Elize alvast naar de zaal gegaan zodat zij de gastvrouw konden helpen met de voorbereidingen voor de Heilige Mis.

Om 10:00 waren alle bewoners (die hier behoefte aan hadden) aanwezig in de zaal en waren alle voorbereidingen getroffen. Kim, Angelica en Elize zijn verspreid in de zaal gaan zitten tussen de bewoners om mee te delen aan de Heilige Mis (en om eventueel om te helpen met het drinken van hun koffie of om even een praatje te maken al was dit niet gebruikelijk tijdens een Heilige Mis).  Judith is tijdens de Heilige Mis achter de bar blijven staan, zodat zij mee kon helpen met het rond brengen van koffie en thee.

Toen om 11:00 uur de Heilige Mis voorbij was heeft onze groep de rollen opgewisseld. Judith en Elize zijn de zorg toen gaan helpen met het terug brengen van de bewoners naar hun kamer. En Angelica en Kim hebben de gastvrouw geholpen met het ophalen van de vuile vaat/tafels afvegen, enzovoort.

Om 11:30 moesten wij allemaal weer aanwezig zijn in de zaal zodat wij konden helpen met de voorbereidingen van het Feestmaal. Omdat er toen in totaal vier gastvrouwen aanwezig waren, was het niet nodig dat wij allemaal meehielpen met de voorbereidingen van het Feestmaal, wij liepen elkaar dan in de weg. Daarom zijn Kim, Angelica en Elize de zorg gaan helpen met het brengen van de bewoners naar het Feestmaal (als zij hier zelf niet toe in staat waren).

Om 12:00 uur waren alle bewoners aanwezig in de zaal en waren alle voorbereidingen getroffen.

Wij zijn toen weer verspreid door de zaal gaan zitten, ieder aan een andere tafel. Wij konden de bewoners toen helpen met het invullen van hun menu keuze (als zij dit zelf niet konden lezen of noteren). Later konden wij bijvoorbeeld helpen met het snijden van hun vlees, mocht dit niet lukken.  Ook mochten wij rondgaan met kannen water voor de bewoners die hier behoefte aan hadden.

Om 13:30 hadden alle bewoners hun warme maaltijd op. Kim en Angelica zijn de zorg toen weer gaan helpen met het terug brengen van de bewoners naar hun appartement. Elize en Judith zijn in de zaal gebleven en hebben de gastvrouwen geholpen met het opruimen van de vaat en met de voorbereidingen voor het Amalia Feest.

Om 14:00 uur hebben wij een kwartier pauze gekregen, wij mochten onze pauze in de zaal houden. Dit was erg fijn, want er waren een aantal bewoners in de zaal gebleven omdat ze niet de hele tijd heen en weer gebracht wilden worden aangezien ze om 14:30 weer aanwezig wilde zijn bij het Amalia Feest. 

Om 14:15 uur zijn Judith en Elize mee gegaan met de zorg om de bewoners op te halen die graag bij het Amalia feest wilden zijn. Kim en Angelica zijn in de zaal blijven zitten om de aanwezige bewoners gezelschap te houden en alvast een kopje koffie of thee aan te bieden. Toen om 14:30 alle bewoners aanwezig waren, kondigde Rian de muziekmiddag aan en begon de muzikant met het spelen van zijn muziek. Kim en Angelica hebben tot 15:00 uur meegeholpen in de bediening, en Judith en Elize zijn beide aan een andere tafel gaan zitten om de bewoners gezelschap te houden.

Toen het 15:00 uur was is onze groep terug gegaan naar het kantoor van Rian om haar te vertellen hoe de dag was verlopen. Er waren geen bijzonderheden voorgevallen en wij hebben deze dag alle vier positief ervaren. We hebben haar bedankt dat wij deze mogelijkheid hebben gekregen om in contact te komen met groot deel van onze doelgroep.

Persoonlijke ervaringen van Judith de Rijk: 

Ik heb deze meeloop dag erg positief ervaren. Omdat ik vaker heb meegeholpen bij een muziekmiddag op het Amalia Hof, wist ik wat ik kon verwachten van deze dag. Achteraf gezien is de dag dan dan ook verlopen naar mijn verwachtingen. Zoals gewoonlijk waren de bewoners erg enthousiast over de muziekmiddag, normaal vind deze plaats op de woensdag maar omdat het Amalia Hof vandaag 6 jaar bestond werd er een extra muziekmiddag georganiseerd om deze feestdag te vieren. De doelgroep waarmee wij vandaag in aanraking zijn gekomen, daar had ik al een goed beeld van. Daarom heb ik vandaag ook geen nieuwe bevindingen opgedaan. 

Persoonlijke ervaringen van Angelica Aram:

Ik vond het heel leuk dat we een dagje mee konden lopen bij het Amalia feest. Ik had namelijk geen vooroordelen over deze groeperingen. Omdat ik twee haar lang stage heb gelopen bij Ave Maria te Geulle. Wel vond ik het apart dat er de inrichting goed aangekleed was met warme kleuren. Wel vond ik jammer dat er geen gezamenlijke woonkamer was. Het was wel een soort van restaurant. Dit vond ik wel jammer voor de bewoner. Bij het thuisbrengen was het even zoeken naar de juiste rollator. Elke rollator had aan de zijkant naam en kamernummer van de bewoners. Verder vond ik het een super gezellige dag om mee te maken. tijdens het feestmaal spraak mij een cliënt aan om naar de wc te gaan. Op dat moment wist ik even niet wat ik moest doen. heb ik hier Judith bij gehaald en zij heeft verder afgehandeld. Wel heb ik gemerkt dat er veel te lang duurde voordat mevrouw geholpen omdat de zorg pauze had en wilde niet aanpassen aan de behoefte van de cliënt. k vind persoonlijk dit niet kunnen. Pauze of geen pauze mevrouw heeft nu behoefte om naar de wc te gaan.

Dit vond ik heel zwaar om te begrijpen wel heb ik mijn mening bijgesteld ik begreep dat de zorg zijn pauze moet nemen wel vind ik dat er dan vervangende moet geregeld worden om de taken op te nemen.

Persoonlijke ervaringen van Elize Rebourg:

Het was een hele ervaring.  Na de heilige Mis ben ik cliënten terug gaan brengen naar hun appartement. Tijdens het terugbrengen was er een man van 85. Op het eerste gezicht leek hij niet vitaal: Hij had een rolstoel en zat wat ineengebogen. Toen ik hem de rolstoel gaf en samen met hem ging wandelen, bleek hij nog heel ‘helder’ te zijn. Ik vroeg hem wat dingen: Hoe oud hij was, hoe lang hij hier al woonde en zo kletsten we nog wat verder. Ook vertelde hij dat hij toch al wat vergeetachtiger begon te worden en dat erg moeilijk vond. Hij had vroeger veel boeken gelezen en hard gewerkt, dus de vergeetachtigheid zag hij echt als ‘een zwakte’. Ik vond het lastig om dit verhaal te horen, omdat ik me het moeilijk kan inbeelden. Het zette me aan het denken: Iemand die altijd heel goed en bij de tijd is geweest, hoe zou het dan zijn om het op een gegeven moment dan niet meer te weten? Verschrikkelijk, denk ik.  Dit is een leerzame ervaring geweest, omdat ik in eerste instantie dacht dat de man niet meer vitaal was. Een vooroordeel. Maar toen ik met hem ging praten, bleek eigenlijk het tegenovergestelde.  Ik vond het fijn om mee te mogen met Judith.

Persoonlijke ervaringen van Kim Reijnders: 

Ik heb een hele leuke dag gehad met de bewoners van het verzorgingstehuis. Ik vond het erg leuk dat we zo betrokken werden bij het proces waardoor ik ook echt heb mogen ervaren hoe het er aan toe gaat in een verzorgingstehuis. Wat ik heel erg positief vond van het verzorgingstehuis is dat iedere bewoner een eigen appartement heeft, waardoor hij/zij toch een eigen plekje heeft en zich hier eventueel ook kan terug trekken. Het was leuk om te zien dat iedere bewoner zijn/haar appartement anders heeft ingericht, dit typeert ook een deel van hun persoonlijkheid. Het contact met de ouderen verliep goed, ik ben met verschillende ouderen in gesprek gegaan. Wat ik heel opvallend vond was dat een mevrouw behoorlijk fel op mij reageerde, terwijl ik in mijn beleving niks vreemds had gedaan. Ik vroeg alleen of ik haar aansteker even mocht lenen om een sigaret van een andere bewoner aan te steken, waarop zij heel erg begon te snauwen maar hem mij uiteindelijk wel even mee gaf. Toen ze me terug naar binnen zag komen begon ze direct naar me te wijzen en te schreeuwen dat ik terug moest komen. Toen ik haar kant op kwam riep ze ‘’ geef hier, die is van mij en dadelijk ben ik hem weer kwijt’’, waarna ik de aansteker terug gaf en zij hem uit mijn handen trok. Een verzorgster benoemde naar mij dat zij wantrouwig is en moeite heeft met nieuwe mensen. Ze heeft altijd heel erg zelfstandig gewoond en nu woont ze in een tehuis met allemaal anderen mensen, andere verzorgers en andere vrijwilligers, waar ze zelf niet eens een voor gekozen heeft maar het toch maar moet accepteren. Ik schrok wel van deze reactie maar dit heeft mij ook aan het denken gezet. Ouderen die niet meer zelfstandig wonen zijn afhankelijk van anderen mensen, dit is niet altijd makkelijk en niet altijd leuk. Maar toch wordt er vanuit de verzorgers verwacht dat de ouderen zich begeleid baar opstellen en niet tegenstribbelen i.v.m. hun drukke tijdsschema’s. Eerst dacht ik dat ouderen veel deden mopperen en kon ik dit niet begrijpen, maar nu ik heb kunnen waarnemen hoe het binnen hun leefomgeving er aan toe gaat kan ik deze reacties wel begrijpen. Dit betekend dus dat deze dag mijn waarneming, gedachte en vooroordelen positief hebben veranderd. Ook heb ik ervaren dat niet alle ouderen hetzelfde zijn en allemaal andere gevoelens en gedachtes hebben, dit maakt iedere oudere uniek.